Kiam Christina Whittaker, 21-jaraĝa, malaperis en la urbeto Hanibalo, MO, tuj ekhavis furiozan serĉadon. Ok monatojn poste, produktoro Christina Fontana renkontis la patrinon de Whittaker dum filmado de dokumenta filmo pri la familioj de malaperintoj. Fontana malmulte sciis, ke ĉi tiu kazo kondukus ŝin laŭ malluma vojo plena de konspiroj, perfidoj, memmortigo kaj murdo. Fontana dokumentas sian partoprenon en la kazo de Whittaker en la 6-partaj dokumentaroj, Senŝanĝa. 

Uzante pli ol 400 horojn da bildoj el surkampaj esploroj kaj videotaglibroj filmitaj dum 11 jaroj, ĉi tiu dokumenta serio sekvas ne nur kompleksan serĉadon de malaperinto, sed la vojaĝon de produktoro, kiu danĝere estas kaptita de la historio, kiun ŝi dokumentas.

Mi havis la okazon sidiĝi kun Fontana por diskuti Senŝanĝa, ŝia jardek-longa implikiĝo en la kazo, kaj la defioj de esti tiel propre implikita. Produktita de Blumhouse Television lige kun Stick Figure Entertainment kaj fluanta plu malkovro +, Senŝanĝa estas torda, turniĝanta, emocie ŝarĝita kazo plena de danĝero kaj trompo. 

---

Kelly McNeely: Saluton! Hkiel vi fartas?

Christina Fontana: Mi fartas bone. Nun estis superrealaj 24 horoj Senŝanĝa fine falis. Ĝi estis tiel longa vojaĝo por mi. Do finfine, povi dividi kun publiko estas ekscita. Estas tre ekscite eltiri ĝin.

Kelly McNeely: Mi vidis la unuajn tri epizodojn, kaj mi ne povas atendi spekti la ceterajn ĉar ĝi estas tiel absolute freneza, torda kazo. Ĉu vi povas iomete paroli pri via partopreno kaj eble kiel ĝi evoluis laŭ la tempo, kaj persone kaj profesie?

Christina Fontana: Jes, ĉi tiu rakonto komenciĝis en 2007, mi faris dokumentan filmon pri familioj de malaperintoj. Mi interesiĝis pri tio, kiel ĝi estis por familioj, kiuj devis porti la pezon de siaj propraj esploroj, kaj kiel estis por ili povi iri labori kaj ankaŭ fari tion. Kaj mi renkontis la gepatrojn de Christina somere 2010 - ĉe retiriĝo por familioj de la malaperintoj - kaj min tre allogis la sindediĉo kaj persistemo de la patrino de Christina, por serĉi ŝin kaj la aktivajn gvidojn, kiujn ili havis. 

Do origine, ĉi tio laŭsupoze estis rakonto inter aliaj rakontoj, kaj subite, la tuta fokuso transiris al la kazo de Christina, ĉar la panjo de Christina havis gvidojn, kaj ili spuris ŝin al ĉi tiu urbo 200 mejlojn for de kie ili loĝis. Kaj ĝi iel emociiĝis de tie. Kaj jes, mi volas diri, evidente, ke vi vidis ĝin iom post iom disvolviĝi en la unuaj tri epizodoj, kaj mi diros, ke la lastaj tri epizodoj sufiĉe freneziĝas. Estas vere ekscita veturo. 

Kelly McNeely: Vi parolis kun kelkaj homoj dum ĉi tiu procezo, kiuj eble ne estis tute veremaj kun vi dum iliaj intervjuoj. Kiel intervjuanto, kio trairas vian kapon, kiam vi scias, ke iu mensogas al vi, kaj kiel vi navigas tiujn konversaciojn?

Christina Fontana: Fakte ĝi estas sufiĉe malfacila, ĉar kio interesas pri ĉi tiu rakonto, por mi, estas, ke mi unue ekkaptis surbaze nur de la persistemo de la panjo de Christina serĉi ŝin. Kaj, vi scias, ŝi bezonis iom da helpo. Kaj mi volis esti iu por ŝi. Kaj mi rimarkis, ke tio estas naiva, kaj mi ne ĉiam celas. Do la kialo, kial mi eniras la taglibro-kameraojn Senŝanĝa ĉar mi volis, ke la spektantaro sciu, kion mi sentas dum tiuj momentoj, kiam mi ricevis informojn pri mi, ke ili eble mensogas al vi aŭ kaŝas iujn informojn, kaj kiom malfacile tio estis por mi batali. Ĉar mi eniris ĉi tion sur ilian flankon. 

Kaj estis malfacile iel trapuŝi tion kaj diri, bone, vi vere bezonas meti ĉiujn informojn tie. Alie, vi provos kunmeti enigmon sen ĉiuj pecoj. Do estis malfacile por mi, ĉar ju pli mi malkovras Senŝanĝa, des pli komplika estas mia rilato kun la familio. Kaj mi ĉiam volis esti afabla laŭ mia maniero alproksimiĝi al ili, kiam mi trovis, sciu, iujn informojn. Estas multaj famoj en ĉi tiu kazo, kaj estis multaj famoj en ĉi tiu urbo. Do mi ne ĉiam certis, kio estas reala kaj kio ne.

Kelly McNeely: Mi imagas, ke tio estus tre malfacila parto, nur ĉar ekzistas tiom da onidiroj tien kaj reen inter malsamaj amikoj kaj familianoj, kaj homoj, kiuj konis ŝin kaj homoj, kiuj ne ... ĉu vi povus paroli iom pri provi fari tion? detektiva laboro elfosi por provi trovi la faktojn tra la tuta irado kaj irado?

Christina Fontana: Jes, vi scias, tial mi rimarkis, ke mi bezonas helpon kun enketistoj. Kaj mi efektive alportas eĉ pli da enketistoj en la finaj tri epizodoj, ĉar ĝi estis tiel malfacila kazo por navigi. Kaj estas specifaj akuzoj pri koruptado okazantaj ene de Hanibalo, kiuj estis tro grandaj por mi pritrakti, mi bezonis profesian helpon. Do multe da detektiva laboro estis feliĉe gvidata de la policaj oficialuloj, kiujn mi alportis al mia teamo, ĉar ĝi estis multe da emocio por mi, traktante ĉiujn mensogojn kaj trompon, manipuladon kaj danĝeron. Mi volas diri, ke mi daŭre metis min en situaciojn, kiam mi sentis min en danĝero. Kaj navigi tra ĉio tio ne okazus, se mi ne havus la teamon, kiun mi havis. Do ili estis bonega helpo. Ili komprenis la urbon, kaj ili komprenis la certajn akuzojn, kiuj ĉirkaŭis.

Kelly McNeely: Kaj mi pensas, ke tia bonega sekvas mian sekvan demandon, kio laŭ vi estas la plej bona decido, kiun vi faris esplorante ĉion ĉi? Ĉu ĝi alportis ĉiujn aliajn teamanojn, aŭ ĉu vi decidis, ke vi similas al mi, mi tre ĝojas, ke mi faris ĉi tiun apartan aferon, ĉar ĝi vere helpis min laŭ la procezo?

Christina Fontana: Mi devas diri, ke mi venigis vere mirindan spektaklokuriston, George Moll, kiu venas de ĵurnalisma fono. Kaj mi pensas, ke tio estas unu el la plej inteligentaj decidoj, kiujn mi faris, ĉar kvankam mi havis enketistojn, havi tagon post tago iun, kiu povis rigardi ĝin de multaj malsamaj anguloj - precipe ĉar mi estis tiel enradikiĝinta, mi fariĝis parto de la rakonto. Do estis malfacile por mi foje fari paŝon malantaŭen kaj diri, bone, kiel ni rigardas ĉi tion objektive? Ĉar iuj homoj, kiuj mensogas al vi, estas viaj amikoj, vi pensas, do estis tre agrable por mi havi George kreeme kaj esploreme. Li nur alportis multon al la tablo.

Kelly McNeely: La tuto ŝajnas, ke ĝi estis nur emocia onda fervojo, ĉu iam vi volis ĉesigi la esploron? Por diri, mi devas foriri de ĉi tio? 

Christina Fontana: Jes. La fino de epizodo 5 estas tre emocia momento, kiun vi vidos. Kaj precipe kiam la kazo trafis 10 jarojn, mi finiĝis. Kaj mi daŭre demandis min, kial mi faras ĉi tion, malgraŭ ĉio, kio venas al mi, kaj mi daŭre memoris, ke la kialo, ke mi aliĝis al la serĉo, estis trovi justecon por Christina [Whittaker]. Kiam mi konsentis aliĝi al la serĉo, mi ne konsentis kun ligitaj ĉenoj. Mi ne konsentis helpi, sciu, se neniu mensogis al mi, aŭ se ĉiuj ne estis vere bona homo. Temis pri Christina, kaj pri helpo al ŝia knabineto trovi tiun fermon, aŭ rekuniĝi kun sia panjo. Do tio estis tio, kio daŭre pelis min daŭrigi.

Kelly McNeely: Vi havis tiel proksiman ligon kun la familio. Kaj ĉi tio eble ricevos respondon en postaj epizodoj. Sed ĉu vi ankoraŭ tenas kontakton kun iu el la familio? Ĉu entute okazis sekvaĵo kun la filino de [Whittaker]?

Christina Fontana: Jes, la familio bonvenigis min kun malfermitaj brakoj en la komenco, kaj ĝi komplikiĝas. Kaj mi pensas, ke ili komprenas la komplikaĵojn ekestintajn de ĉi tiu vojaĝo. Kaj mi pensas unu el la lecionoj, kiujn vi trovos Senŝanĝa estas, ke estas multaj neintencitaj konsekvencoj, kiam familio devas regi sian propran esploron.

Familioj ne estas objektivaj, ili havas naturan emon voli protekti unu la alian, protekti unu la alian kontraŭ juĝo, kaj natura timo de gepatroj, ke se ili estos juĝitaj, ke neniu volos helpi. Do mi scias, ke estas multe da kruda emocio bazita sur aferoj, kiujn ni malkovras. Sed mi devis resti fidela al la historio. Ĉio rilata al la kazo, ĉar tio povus esti la afero, kiu revenigas Christina hejmen. Do ni daŭre tenas kontakton, kaj ni provas plu fokusigi Christina.

Kelly McNeely: Ĉi tio estas iom longa procezo, kiun vi alprenis nin dum tiom da jaroj. Ĉu vi povas iomete paroli pri la vojaĝo de komenco ĝis fino kaj kiel oni sentas, ke oni faras ĉion nun? Mi supozas, ke la kazo ankoraŭ daŭras, sed por havi ĉi tiun finan projekton Senŝanĝa finita?

Christina Fontana: Jes, mi volas diri, ke ĝi estas tiel superreala sento. Mi rekomencis la projekton pri ĉi tiuj aliaj familioj kaj kiel ĝi kreskis en la kazo de Christina, kaj la efiko, kiun ĝi havis sur mia vivo, estis sufiĉe signifa. Emocie, kaj mi fariĝas tre kruda pri tio. Kaj denove, en la lastaj tri epizodoj, ĝi pliiĝas ĉar ĉio, kio venas al mi, pliiĝas, kaj Christina Whittaker fariĝis parto de mi. 

Mi neniam renkontis ŝin, sciu, sed ŝi estis en miaj pensoj, mi ricevas ĉi tiujn kondukojn, sciu, ĉe la laboro, en la gimnastikejo, hejme, ĝi nur estis parto de mia vivo, kaj vidi ĝin kaj povi finfine dividi la rakonton kun veraj krimuloj ĉe malkovro + precipe ekscitas por mi, ĉar mi scias, ke ili estas same pasiaj kaj obstinaj kiel mi, ke ni ne rezignos antaŭ ol ni ricevos justecon pro Christina. 

Do unuflanke, mi volas diri, ke estas trankviligo, ke mi finfine povas eltiri ĉi tion. Estas ekscite diri bone, kion vi pensas? Kaj vi scias, mi ricevis gvidojn eĉ la unuajn tri epizodojn, kiuj falis, mia telefono sonoris kun homoj, kiuj venas en la kazo. Kaj tio estas mia espero. Kaj mia espero estas, ke homoj kun rekta scio pri tio, kio okazis al Christina, vidas homojn sufiĉe kuraĝajn, kiuj venis antaŭen, kaj tio inspiros ilin diri, bone, mi ne estas sola. Estas tempo, ni faru ĉi tion. Do ĝi certe donas al ĝi multe pli. 

[La telefono de Fontana sonoras, ŝi rapide kontrolas ĝin]

Cetere, tio estis antaŭeco de Hanibalo. 

Kelly McNeely: Tiel telefonis Hanibalo al Misurio? Ĉu kiel ĉiuj horoj de la tago?

Christina Fontana: Ili telefonas ĉiujn horojn de la tago. Jen kio okazas. La tutan tagon mi ricevos telefonojn kaj mesaĝojn de homoj en Hanibalo, kiuj volas dividi informojn, kiujn ili konas, ĉar ili pensas, ke ĝi povus helpi. Kaj mi bonvenigas tion. 

Kelly McNeely: Ĉu vera krimo ĉiam interesis vin? Aŭ ĉu ĝi vere komenciĝis per ĉi tiu kazo? Kiel vi interesiĝis pri la detektiva laboro, kiun vi disvolvis dum la procezo de laboro Senŝanĝa?

Christina Fontana: Mia plej ŝatata bildstrio kiel infano estis Scooby Doo. Do mi ne scias, ĉu ĝi komenciĝis tie. Kaj ĉiam interesis min misteroj. Mi pensas, ke mia pasio estis en dokumentarioj, ĉar mi nur pensas, ke ekzistas iuj rakontoj en la vivo, kiuj estas nur pli frenezaj ol fikcio, ĉu ne? Ĝi estas nur nekredebla, la veraj rakontoj, kiujn vi povas trovi tie. Kaj mi volis fari ĉi tiun dokumentan filmon, ĉar mi havis pasion se mi povus fari ion, kio almenaŭ povus influi ies vivon pozitive, kaj ankaŭ uzi la rimedon, kiun mi amas - kiu estas filmo -, kiu estus tre mojosa. Do tial mi iom eniris ĉi tion. Sed jes, eltrovi aferojn, la misteron de ĉio, estas io, kio ĉiam interesis min, mi pensas.

Kelly McNeely: Ĉu estas io, kion vi volas daŭrigi, eble kun aliaj rakontoj nun, kiam vi iomete malsekigis viajn piedojn kun ĉi tiu vere freneza kazo?

Christina Fontana: Jes, vi scias, mi subtenis multajn el la familioj de la mankantoj, kiujn mi renkontis en la komenco de ĉi tiu procezo. Kaj mi renkontis multajn nekredeblajn familiojn de tiam. Kaj ĉiuj el ili estas senĉesaj en siaj propraj kazoj, ĉu ili provas trovi justecon por sia murdita - malaperinta aŭ murdita - amato, aŭ malaperinto. Kaj mi ŝatus dividi tiujn rakontojn. Mi pensas, ke estas vere valore akiri ĉiujn iliajn rakontojn tie. Do mi rigardas tiajn aferojn. Kaj malkovro + estas mirinda loko, ĉar ili tre interesiĝas pri justeco kaj ankaŭ publikigas ĉi tiujn rakontojn. Do jes, estas mia espero dividi tiom multe kiom mi povas.

 

La unuaj tri epizodoj de Senŝanĝa elsendu ekskluzive ĉe malkovro + komencante la 28-an de junio, kaj postaj epizodoj falas ĉiun lundon. Por pli vera krima enhavo, vi povas legi mian intervjuon kun produktanto Jacqueline Bynon plu La Klaŭno kaj la Candyman